de Kerstboom !

En het was donker toen we nog aan het werk waren...

Mama, gaan we nu de kerstboom zetten?

Ik ben met Otto een kerstboom gaan kopen. En dat was niet simpel... we zijn woensdagmiddag eerst zonder boom naar huis terug gekeerd want hij vond de bomen niet mooi ... En eigenlijk had het ventje gelijk.... Even met Pieter overlegd, en dan maar 's avonds terug naar de winkel voor de dure versie. En die voldeed aan Otto's verwachtingen. Pieter en ik stonden ervan versteld dat Otto liever zonder kerstboom naar huis gaat dan met een wat minder mooi exemplaar

weekendje zee: sleeën in Oostduinkerke

Afgelopen weekend zijn we een dagje aan zee geweest.... zalig! 

De slee was mee en we trokken (goed ingeduffeld) de duinen in.... 

Otto met zijn nichtjes aan zee

Pieter is zaterdagmiddag met Otto naar zee vertrokken. Ik blijf thuis met ons muis, zo kan zij goed uitrusten en ik aan mijn paper werken. Zondagmiddag zouden wij ook naar zee gaan maar toen ik Antonia zondagmorgen ververste bleek haar romp vol uitslag te staan maar de koorts was wel spectaculair gedaald. Even met pediatrie gebeld en daar vermoedt men dat Antonia de driedagenkoorts had. Die kinderziekte eindigt met uitslag de dag dat de koorts daalt... Waar kwam de koorts dan van? Van de oorontsteking of van de infectie of klopt het dat kinderen gewoon door koorts uitslag kunnen krijgen? Ik blijf dan toch maar met Antonia thuis zondag. Ze lijkt wel veel beter al slaapt ze veel. Maar dat is eigenlijk normaal bij een infectie. Moeten we dan wel zo snel naar de neus-, keel- en oorarts? Ik weet het niet meer.... 

Otto heeft intussen veel plezier aan zee, in de duinen van Oostduinkerke. Hij mag bovendien ook maandag en dinsdag nog aan zee blijven logeren bij zijn nichtjes en intussen zijn ook de neefjes zondagavond aangekomen. Zondagmiddag bleek ook hij koorts te hebben: 38° maar oomdat hij vrolijk is en zeer goed eet, maken we ons niet echt zorgen. Hij is in goede handen en we horen morgen wel hoe alles verloopt.

drie voor de prijs van één....

Antonia heeft haar derde oorontsteking in een maand tijd. Koorts, naar huisarts, naar kinderarts en u raadt het al ... alweer antibiotica. Ocharme, 't bolleke. Ze was zo flink maandag en dinsdag op naar de cresh te gaan, maar dinsdagavond had ik het al in het snuitje. "Ze is heel moe zeiden ze in de cresh", maar Antonia legde weer haar hoofdje op mijn schouder zoals bij de vorige oorontstekingen. En ze was inderdaad heel moe. Woensdag 38,6°, donderdag en vrijdag 39,6°, het ziet er niet goed uit, zegt de kinderarts. Toch weer antibiotica dus en een brief voor de neus- keel- en oorarts voor buisjes in haar oortjes. Ben daar toch niet gerust in. Je hoort voor- en tegenstanders. Wat te doen om goed te doen. Intussen kunst-en vliegwerk om op 't werk te geraken, oma en opa opgetrommeld voor babysit en toch twee halve dagen van thuis gewerkt.Donderdag nog de CM-Skoebidoe-dienst gebeld maar die waren volzet voor de vrijdag. Otto was bovendien ook niet in zijnen haak. Hij is o zo moe en 's nachts hoest hij verschrikkelijk en krijgt hij aanvallen van valse kroep. Dat is niet zo erg als je hem meteen geruststelt en bij de warme douchestraal damp laat inademen maar dat breekt natuurlijk zijn nachtrust.. en die van ons.

Oostduinkerke met de nichtjes

Op een zondag begin januari ben ik met Otto naar zee gereden op bezoek bij zijn nichtjes die toen een paar dagen aan zee waren. Het was een superleuke dag, koud maar zonnig.. kijk maar mee

Naar de bloemenmarkt, bijna naar het SMAK

Zondagmorgen zijn we samen op stap geweest. De kindjes moesten echt eens buiten zijn..; We hebben de Stokke buggy nog eens uitgehaald en zijn naar de bloemenmarkt getrokken op de Kouter. 't Was echt gezellig : Antonia in de buggy en Otto "ik ga stappen natuurlijk". Wat gekuierd, koffie gedronken, mooie tulpjes gekocht, ... en dan naar het SMAK. Het zag er leuk uit en Otto had echt zin in een bezoek aan "het museum". Maar toen we de tickets hadden en de eerste zaal van de Paul McCarthy-tentoonstelling wilden binnenwandelen, beseften we dat dit niets voor kindjes was. We hoorden mensen schreeuwen en ik zag bloedtaferelen op grote schermen geprojecteerd. Ik wilde niet dat Otto hiervoor zijn nachtrust zou moeten laten. Het manneke had al iets in de mot want plots wilde hij absoluut worden gedragen. Pieter is dan maar de auto gaan halen en we zijn naar huis gereden.... Volgende keer beter. Panamarenko zouden de kinderen volgens mij wel leuk vinden....